حال که ما تصمیم گرفته ایم به دنیای بی انتها و لذت بخش برنامه نویسی قدم بگذاریم، لاجرم نیاز داریم تا در کنار اصول و مفاهیم برنامه نویسی به علوم و مهارتهای جانبی که به حرفه ما کمک می کنند نیز نیم نگاهی داشته باشیم. در حقیقت در کنار فراگیری زبان برنامه نویسی جاوا، ما می بایست تفکری انتقادیداشته باشیم، با اصول و قواعد ریاضیات مثل الگوریتم آشنایی داشته باشیم، معانی رنگ ها و نحوه به کار گیری رنگ در اپلیکیشن را بدانیم و غیره.
شاید بیان چنین مسئله ای تا حدودی نا امید کننده باشد که چه طور ممکن است فردی کلیه موارد فوق را به علاوه بسیاری موارد دیگر به طور هم زمان فرا گیرد. در این آموزش بنده قصد ندارم تا پیرامون مطالب فوق الذکر صحبت کنم بلکه قصد دارم به دو مهارتی اشاره کنم که شاید برای خیلی از دوستان مهم به نظر نرسد اما در دراز مدت می تواند حرفه شما را به عنوان یک برنامه نویس تحت الشعاع قرار دهد و آن دو مهارت عبارت اند از فراگیری تایپ اصولی و زبان انگلیسی. در واقع همان طور که یک IDE به منزله یک ابزار برنامه نویسی است، نحوه صحیح تایپ نیز می تواند کمک شایانی در حرفه ای شدن ما به عنوان یک برنامه نویس کند. از دید بنده کسب مهارت تایپ صحیح) ده انگشتی برای حرفه برنامه نویسی لازم و ضروری است. به عبارت دیگر برنامه نویسی صرفا در نوشتن کد خلاصه نمی شود بلکه ما به عنوان یک برنامه نویس گاهی نیاز داریم تا پیرامون اپلیکیشن خود توضیحاتی بنویسیم و یا چنان چه عضو یک تیم برنامه نویسی باشیم نیاز داریم تا با مابقی برنامه نویسان در تعامل بوده و مکاتبه نماییم یا از طریق Comment توضیحاتی را درون کد خود بنویسیم.
در حقیقت چنانچه ما به تایپ سریع و صحیح تسلط داشته باشیم مابین فکر کردن و نوشتن کد زمان اندکی را صرف خواهیم کرد. شاید با ذکر این دو مثال اهمیت فراگیری تایپ سریع را بهتر متوجه شویم. خیلی اوقات اتفاق می افتد که ما با هدف خاصی به یکی از اتاق – های منزل خود می رویم اما به محض اینکه به آن اتاق مد نظر می رسیم فراموش می کنیم که به چه منظور به آن اتاق رفته ایم) البته این مسئله در مورد خیلی از دوستان صدق نخواهد کرد.( یا اینکه در بحثی شرکت کرده ایم و در همین حین که یکی از دوستان ما در حال صحبت کردن است نکته ای به ذهن ما می رسد و صبر می کنیم تا صحبت های دوستمان به اتمام برسد اما همین که دوستمان سکوت کرد ما نکته ای را که می خواستیم بیان کنیم را فراموش کرده ایم. مابین زمانیکه تصمیم می گیریم تا به آن اتاق برویم و زمانیکه به آن اتاق می رسیم ممکن است چندین ثانیه طول بکشد و فراموشی هم می تواند در همین فاصله زمانی اتفاق افتد. این قضیه پیرامون اظهار نظر کردن در مثال دومی هم که زدیم نیز صادق است.
دقیقا چنین اتفاقی هم در برنامه نویسی برای ما ممکن است پیش اید) توجه بفرمایید عرض کردم ممکن است. در واقع زمان مابین ایده ای که در برنامه نویسی به ذهن ما خطور می کند تا تبدیل ایده به کد می تواند منجر به فراموشی گردد. حال اگر بتوانیم این زمان را به حداقل برسانیم می توانیم انتظار داشته باشیم فراموشی ما هم به حداقل برسد. در واقع هدف ما در این جا، این نیست که برنامه نویسان را مجبور کنیم که به کلاس تایپ حرفه ای بروند بلکه حداقل انتظاری که می رود این است که تایپ صحیح را بیاموزند. تجربه نشان داده است زمانیکه ما با استفاده – از ده انگشت دست خود اقدام به تایپ کردن